Hoofdstuk 5 (Vergilius), tekst: Gewond door liefde

maar de koningin, allang gewond door de zware liefde, voedt de wond met
haar aderen en wordt verteerd door onzichtbaar vuur. veel dapperheid van de
man en van een eervol volk komen steeds weer voor de geest; de
gelaatstrekken en woorden blijven steken in haar ziel en niet geeft de
liefde kalme rust aan haar ledematen. de volgende dageraad was licht aan het
verspreiden over de aarde met de zon en zij had de vochtige schaduw
verwijderd van het hemelgewelf, toen zij buitenzinnen sprak met haar
zielsverwante zus: "zus anna, wat voor een dromen maken mij gespannen bang!
wat voor een nieuwe gast is hier in onze woonplaats binnengegaan, zich
zodanig met de mond presenterend, wat voor een dappere borst en wapenfeiten.
ik geloof persoonlijk dat, en niet is dit geloof ongegronde trouw, zijn
geslacht van de goden is. de angst verraad de geesten van lage afkomst. ach,
hij is heen en weer gegooid door wat voor een lot! wat voor een oorlog die
hij tot het einde doorgemaakt heeft, bezong hij.