Hoofdstuk 5: Toch maar vluchten blz 122

Het was al het eerste uur van de dag en het daglicht was nog twijfelend en
als het ware zwak; omdat de rondom liggende huizen al beschadigd waren, was
er, hoewel we op een open (maar) toch nauwe plek waren, grote en zekere angst
voor instorting. Toen pas leek het ons (het beste) om weg te gaan uit de
stad; het volk volgt geschokt en, wat in angst gelijk is aan verstand, het
verkiest het besluit van een ander boven zijn eigen (besluit) en duwt en
drijft in een geweldige stoet hen die weggaan voort.