Hoofdstuk 26, vertaling 1: Petrus en de Tovenaar

Toen de apostel Petrus zich in de de stad bevond, vertelde hij overal over Christus, de zoon van God.
Met de zijne tijd was Simon de tovenaar zeer bekend geweest met zijn kunst. De mensen bewonderden de tovenaar zozeer, met als gevolg dat zij geloofden dat, hij de goddelijke macht had. Petrus zei daarentegen dat de tovenaar door de duivel werd geholpen; dat echter Christus de ware zoon van god was en dat hij naar de hemel omhoogging.

Toen Simon had begrepen dat Christus naar de hemel omhoog was gegaan, smeet hij heen weer dat, ook hij dit had kunnen doen. Petrus was verontwaardigd dat Simon zo arrogant was, dat hij Christus wilde evenaren. Hij sprak de tovenaar zo toe: “ O Simon had jij maar van zelf de woorden van Christus gehoord! Als jij (van (haar), of (ze)) had gehoord, had je nu Christus niet willen bespotten.”

De tovenaar weigerde de aandacht te hebben gericht op de apostel. Hij besloot ( hij ging staan ) helemaal niet te hebben gewacht op de hoofdzaak in de tempel. Het Romeinse volk stroomde, van alle kanten samen met de bedoeling dat ze dit schouwspel hebben bekeken. Petrus was ook aanwezig geweest. Hij geloofde dat de Duivel voor Simon aan het begunstigen was, met als gevolg dat de mensen met valse kunsten van het ware vetrouwen, werden afgewend. Simon sprong van de hoge tempel naar beneden. Sommige toeschouwers, hadden de ogen bedekt, met de bedoeling dat ze niet de bloederige dood hebben gezien.
Anderen juichten nadat ze aangespoord waren met verlangen voor het bloed. Intussen zweefde Simon door de lucht heen. Het volk riep “Kijkt aan.” Die tovenaar sprak de waarheid. Als hij niet een god was, kon hij niet vliegen.

Toen bad Petrus tot god met de bedoeling dat Simon viel. Het volk vertrouwde immers niet aan de tovenaar als zijn kracht (macht) brak(werd gebroken). Toen bidde Petrus zo, hij riep met een grote stem: “In de naam van Christus ga weg, duivel! God verbiedt aan je, langer voor de tovenaar te helpen.” Onmiddellijk viel Simon neer. Het volk lachte, welk dit schouwspel de voorkeur gaf voor de schouwspelen van de schouwburg.