Exercitium 59: tekst

Catullus
Laten we leven, mijn Lesbia, en laten we beminnen,
en laten we alle praatjes van strenge oude mannen
van waarde achten van een as.
De zonnen kunnen op en onder gaan,
voor ons, wanneer eenmaal het korte licht is ondergaan,
is de nacht voortdurend terwijl we slapen.
Geef mij duizend kussen, vervolgens honderd,
vervolgens weer duizend, vervolgens een tweede honderd,
vervolgens onafgebroken een andere duizend, vervolgens honderd.
Vervolgens, wanneer wij vele duizenden zullen hebben gemaakt,
zullen wij die door elkaar gooien, opdat wij niet weten,
of een slecht iemand het kan benijden,
wanneer die weet dat het zo veel kussen zijn.

Grafschriften
Niets zijn wij en we waren sterfelijk. Let erop, lezer,
hoe snel wij van het niets in het niets terugvallen (indicativus!)

Leeft gelukkig, (jullie) aan wie een langere tijd is gegeven.
Ik heb, zolang het mogelijk was, fijn geleefd in de bovenwereld.

Wat mijn naam behoudt is een letter, gegeven aan een steen,
door jouw stem zal hij leven, jij die (quisque ipv quisquis metri causa) de titels zult voorlezen.

Meteen heeft de liefde de naam van mijn moeder en vader opgeschreven,
opdat allen vaak de namen van mijn ouders zouden voorlezen.

Chronogrammen
Behoud voor dit huis
Hier is het de taak en de inspanning om ieder het zijne te geven.
ieder het zijne door dit gewicht.