Toen Alexander in Azië vele dagen met het leger door een vijandelijke landstreek reist, worden hij zelf en vele van de soldaten gekweld door de dorst. Maar enkele soldaten vinden een bron en laten de aanvoerder komen. Natuurlijk gaat die naar die plaats. Wanneer hij de bron bemerkt, is hij niet blij. Deze bron is bijna leeg en geeft niet de drank voor vele soldaten. Dus dan draait Alexander zich om en gaat verder, want hij wil niet alleen drinken, hoewel hij zeer ziek is door de dorst. Wanneer de anderen de moed van de leider zien, worden ze onmiddellijk bereid om hem te volgen. Ze laten de bron achter en reizen verder.
