Hoofdstuk 11: De zeven slapers van Ephese

De zeven slapers

Ten tijde van keizer Decius, worden de christenen door de Romeinen vermoord. Dus hun leven is lastig.

Ook in Ephese zijn er veel christenen. Dus Decius zet hen onder druk: want als ze hun leefgewoonte (geloof) niet willen veranderen, doodt hij hen.

Maar zeven jongemannen uit Ephese willen de keizer niet gehoorzamen. Daardoor is Decius zeer boos op hen. Hij brengt hen naar een grot en dan sluit hij de grot af met stenen, zodat het voor hen niet mogelijk is te vluchten (zodat ze niet kunnen vluchten). Ze hebben ook geen voedsel.

Maar ze sterven niet in die grot.

Want wanneer ze gevonden worden door God, brengt deze hen in slaap. En zo slapen ze gedurende vele jaren.

Na 200 jaar opent een maan uit Ephese de grot, omdat hij zijn runderen daar wil verbergen. De zeven slapers worden onmiddellijk wakker. Ze gaan naar de stad en horen dat Decius niet meer keizer is. In de stad zijn er nu vele kerken.

De burgers zijn verwonderd, wanneer ze de jongemannen zien, en dadelijk menen ze dat de zeven slapers heilig zijn. Vanaf die tijd, is er een heiligdom van (voor) de zeven slapers in de stad. Veel later sterven tenslotte de zeven kameraden.