Tekst 15: Matrona (versie 2)

MOEDER: Gegroet, mijn dochter! Ik ben blij je te zien in je nieuwe woning. Acht dagen geleden hebben we jullie trouwdag gevierd. Het bevalt jou toch zeker wel t om de echtgenote van Lucius Caecilius Longus te zijn?
DOCHTER: Ik heb blij en tevreden. Mijn Lucius heeft niet veel geld en ook geen lange rij slaven, maar hij houd van me, zoals ik van hem houd. Daarom zijn we tevreden genoeg in ons kleine huis.
MOEDER: Een nieuw leven begint voor jou. Wij, matrona's van de Romeinen, besturen het huis van onze echtgenoot en voeden onze kinderen op.
DOCHTER: Kinderen? Onzin! Wij hebben geen kinderen.
MOEDER: Jullie hebben nog geen kinderen. Maar geloof mij, na helemaal geen lange tijd zal er een kleine Caecilius of Caecilia in jullie huis zijn. Kinderen opvoeden is de taak van een goede echtgenote. Houd altijd het grote voorbeeld van Cornelia in je herinnering: Ooit bezocht een vriendin Cornelia. Die vriendin had mooie juwelen en toonde ze aan Cornelia. Cornelia leidde haar naar een plek waar kinderen speelden. Ze zei: "Kijk, Tiberius, Gaius en de kleine Sempronia zijn mijn juwelen."
DOCHTER: Je vertelt altijd oude verhalen! Het voorbeeld van Cornelia maakt me bang, want de ongelukkige vrouw verloor veel kinderen door de dood. De grote liefde tussen Cornelia en Sempronius bevalt me. Sempronius zag immer ooit twee slangen in zijn bed liggen, een mannetje en een vrouwtje. Hij raadpleegde een waarzegster. De waarzegster antwoordde: "Slangen kondigen de dood aan. Het vrouwtje kondigt de dood van jouw echtgenote aan, het mannetje jouw dood. Je moet uit de slangen 1 doden. Het is je echter toegestaan om een besluit te nemen over jouw dood of de dood van je echtgenote." Hij doodde het mannetje: zo gaf hij zijn leven voor zijn geliefde echtgenote!