Tekst 15: Matrona

Moeder: Hallo, mijn dochter! Ik ben blij jou te zien in je nieuwe woning. Acht dagen geleden vierden wij jullie huwelijksfeest. Het bevalt jou toch zeker wel echtgenote te zijn van Lucius Caecillus Longus?

Dochter: Ik ben blij en tevreden. Mijn Lucius heeft niet veel geld en ook niet een lange rij van slaven, maar hij houdt veel van mij, zoals ik van hem houd. Daarom zijn wij tevreden genoeg in onze kleine woning.

Moeder: het nieuwe leven begint voor jou . Wij, de Romeinse vrouwen des huizes, besturen het huis van onze man en wij voeden onze kinderen op.

Dochter: Kinderen? Onzin! Wij hebben geen kinderen!

Moeder: Jullie hebben nog geen kinderen: Maar geloof mij, na een helemaal geen lange tijd zal een kleine Caecilius of een kleine Caecilia in jullie woning zijn. Kinderen opvoeden is de belangrijkste taak van een goede echtgenote. Houd altijd het grote voorbeeld van Cornelia in herinnering; Ooit bezocht een vriendin Cornelia. De vriendin had mooie edelstenen en toonde het aan Cornelia. Cornelia leidde haar naar een plaats waar kinderen speelden. Ze zei: 'Kijk, Tiberius, Gaius en kleine Sepronia zijn mijn edelstenen.

Dochter: Je vertelt altijd stokoude verhalen! Het voorbeeld van Cornelia maakt mij bang, want de ongelukkige vrouw heeft veel kinderen verloren door de dood. De grote liefde tussen Cornelia en haar echtgenoot Sepronius bevalt mij. Want eens zag Sepronius 2 slangen in zijn bed liggen, een mannetje en een vrouwtje. Hij raadpleegde een waarzegger. De waarzegger antwoordde: "De slangen kondigen de dood aan: de vrouwelijke slang kondigt de dood van jouw echtgenote aan, de mannelijke de dood van jou. Jij moet een slang doden. Het is echter toegestaan aan jou een besluit te nemen over de dood van jou of de dood van jouw echtgenote." Sepronius doodde het mannetje: zo gaf hij zijn leven voor zijn geliefde echtgenote!