Tekts Extra : Masade

De gevangenen in de kerker horen van ver veel lawaai, want dicht bij het Forum wordt een mooie boog gebouwd. Zeer veel slaven werken onophoudend hard, want ze moeten de boog voor de avond voltooien. Want de volgende dag wil keizer Domitianus de boog opdragen aan zijn broer Titus. Een beetje voor de avond voltooien de slaven uiteindelijk de boog. Allen keren terug naar huis. De stad is stil. Maar één van de slaven naar huis terugkerend via het forum hoorde plotseling triestige stemmen van vrouwen uit de kerker: “Kijk om naar ons, onze god, waarom verlaat je ons?”



Want twee Joodse vrouwen rouwen om hun lot, de ene een vrouw van 30 jaar, de andere een 70 jaar oude vrouw. Samen met hen zijn 5 kinderen opgesloten, waarvan Simon, de oudste, de moeder en de grootmoeder probeert te troosten: “ Ween niet!” zegt hij, “het past dat Joden zich ook in tegenspoed zeer sterk gedragen.” Terwijl de moeder de zoon omarmt zegt ze: “Het was veel beter om samen met vader ten onder te gaan!” Waarom zijn we gered?” Verwonderd over die woorden, vraagt Simon zijn moeder: “Hoe ging vader ten onder?” Waarom vertelde jij dit niet eerder aan ons?”



Op dat moment begint moeder: De Joden maakten al 3 jaar opstand tegen de Romeinen, toen Titus, Romeinse imperator, de stad Jeruzalem veroverde. Nooit hadden Joden zo een zeer verschrikkelijk spektakel gezien: overal werden mannen, vrouwen, kinderen, oude mannen gedood; overal werden gebouwen door vlammen vernietigd; zelfs de tempel van onze god werd door de Romeinse soldaten geplunderd! Door die ramp gingen veel duizenden Joden ten onder. Maar ongeveer duizend die overbleven, bezetten met jouw vader, Eleazarus de leider, de rots Masada, die zeer hoog en overal steil was. Daar boden ze lange tijd weerstand tegen de Romeinen, verdedigd door zeer stevige verschansingen. Intussen bouwde de leider van de Romeinen, Lucius Flavius Silva, een reusachtige wal tot aan de hoogste rots. Nadat de wal voltooid was, bracht Silva de soldaten terug naar het kamp en de volgende dag verwachtte hij de overwinning.



Die nacht stelde Eleazarus aan de Joden dit heel afgrijselijk plan voor. Tot nu toe hebben we ons kunnen verzetten tegen de Romeinen zegt hij, nu ze zeker zijn dat ze ons in de slavernij trekken. Wij zijn het meest in levensgevaar. Voor ons blijft geen hoop over voor een overwinning. Het is toch beter om te sterven dan door de Romeinen overwonnen te worden? Wat mij betreft verkies ik de dood boven de slavernij. Met die woorden kon Eleazarus de Joden overtuigen. Daarom staken de mannen alle gebouwen in brand en de echtgenoten en kinderen, voorbereid op de dood, werden gedood. Op dat moment doodden 10 mannen, door het lot gekozen, de overige mannen. Vervolgens doodt één van hen, op zijn beurt door het lot aangewezen, de 9 overblijvenden en hij doodt zichzelf met een zwaard.