Hoofdstuk ?, tekst ?: Plinius > Plinius als pedagoog

Gaius Plinius groet zijn vriend Juniores. Iemand ranselde zijn zoon af omdat die een beetje te kwistig paarden en honden kocht. Nadat de jongen vertrokken was, zei ik tegen hem: "He! Hoor eens jij, heb jij soms nooit gedaan wat door jouw vader kon berispt worden? Dat heb je, nietwaar? Doe jij soms niet wat jouw zoon, als die plots jouw vader zou zijn, en jij zijn zoon, met een even grote strengheid zou afkeuren? Worden niet alle mensen geleid door een of andere fout ? Gaat de ene zich niet hierin en de andere daarin te buiten?" Ik heb deze dingen geschreven voor jou, uit wederzijdse liefde, gewaarschuwd door een voorbeeld van mateloze strengheid, opdat ook jij jouw zoon nooit te fel en te hard zou behandelen. Bedenk dat hij een jongen is en dat jij dat geweest bent, en zet dit, namelijk dat je vader bent, zo om in de praktijk, dat jij je herinnert dat je zowel een man bent als de vader van een man. Vaarwel.