Tekst 6.5: Venus verhoort Pygmalion

Venus bemerkte, aangezien zij zelf aanwezig was op haar feest, wat deze wensen willen, en als voorteken va haar vriendelijke gezindheid, is een vlam drie keer opgelaaid en voerde ze een vuurtong door de lucht.
Zodra hij terugkeerde, haaste hij zich naar het beeld van zijn meisje. Terwijl hij op het bed ging liggen gaf hij kusjes: zij scheen warm te zijn. Hij bewoog zijn mond (naar haar toe). Met zijn handen betaste hij ook haar borsten. Het ivoor werd onder zijn handen zacht en nadat de hardheid afgelegd was, gaf het toe aan zijn vingers en gaf mee, zoals Hymettische bijenwas door de zon weer zacht wordt. En behandeld door de duim, in vele vormen wordt gebogen en hanteerbaar wordt door het gebruik zelf. Terwijl hij stomverbaasd stond en zich aarzelend verheugde en vreesde dat hij bedrogen werd, terwijl hij haar opnieuw beminde, en opnieuw betaste hij het voorwerp van zijn wens met zijn hand: Het is een lichaam: de aderen kloppen nadat ze betast zijn door zijn duim. Dan voelde Pygmalion een echte vloed van woorden opkomen, die Venus dank brengt, en drukte eindelijk met zijn mond op haar niet onechte mond, het meisje voelde de gegeven kussen en begon te blozen. En terwijl ze haar schuchtere blik ophief naar het licht zag zij gelijk met de hemel haar minnaar.