De nimf Galatea

“Steek eindelijk je mooie hoofd uit de blauwe zee! Kom nu, Galatea, en versmaad ons geschenk niet. Want ik ken mij zeer goed en heb mijzelf onlangs gezien in de weerspiegeling van helder water en mijn vorm beviel mij terwijl ik mij zag.
Één oog is in het midden van mijn voorhoofd, maar zo groot als een enorm schild. Wat? Ziet de grote zon niet alles op aarde vanuit de lucht? De zon is toch slechts één schijf. Daar komt nog bij dat mijn vader regeert in jullie zee: ik geef jou deze als schoonvader.
Heb slechts medelijden en verhoor de smeekbeden van een smekeling. Want wij knielen voor jullie.”