VII,14

Een afschuwelijke misdaad overkomt ons meisje Aulus; zij heeft haar spel en haar lievelingetje verloren: niet zoals Lesbia, de vriendin van de zachte Catullus, beroofd van de ondeugendheid van haar musje dat beweende, of niet zoals Viooltje, door mijn vriend Stella bezongen, wiens zwarte duif in het Elysium vliegt dat beweende.
Mijn lichtje laat zich niet meeslepen door onzin, noch door die slechte gewoontes, en zulke verliezen ontroeren het hart van mijn meesteres niet: ze verloor een jongen van twaalf jaar oud, van wie het lulletje nog geen anderhalve voet lang was.