'Nadat ik,' zei Davus,' mijn taak goed had uitgevoerd, verliet ik onmiddellijk de Subura. Toen verliet Gallus mij, omdat hij de toorn van zijn meester vreesde. Plotseling, toen ik naar de Argilentum waar vele slechte mensen zijn ging, greep een sterke man mij en hield mij vast. Hoewel ik schreeuwde, bracht hij me door vele steegjes in de Vicum, waar niemand mijn geschreeuw hoorde. Van de mensen, wilde hij mij ongetwijfeld naar de akkers ontvoeren, maar omdat ik de zoon van Fortuna ben, ben ik ontsnapt.'
