Hoofdstuk 2: Catullus, Carmen 5: Als maar kussen

Laten wij leven , mijn Lesbia, en laten we elkaar liefhebben,
en laten we alle praatjes van alle te strenge oude mannen
een cent waard achten!
Zonnen kunnen ondergaan en terugkeren:
5. wanneer eenmaal het korte licht is uitgegaan,
moeten wij een eeuwig durende nacht slapen.
Geef mij 1000 kussen, vervolgens 100,
daarna weer 1000, daarna een tweede 100,
daarna steeds maar door weer 1000, en daarna 100.
10. Daarna, wanneer wij er vele duizenden gemaakt zullen hebben,
zullen wij ze in de war brengen, opdat wij niet weten,
of opdat iemand in zijn slechtheid jaloers kan zijn,
als hij weet dat er zoveel kussen zijn.