Zij aten dus nu in stilte: andat Phillipos de grappenmaker op de deur had geklopt beval hij de deurwachter hem aan te kondigen. Nadat hij was binnengekomen zei hij tegen hen: "Ik hoop dat jullie blij zijn, oh geliefden." Kijkend naar Autolukos zei hij:"Ik hoop dat jij ook blij bent, oh kind. Jij bent namelijk gelukkig, omdat je met zeer verstandige mannen zit, die ook gelukkig zijn, omdat ze met zo een mooi kind aan tafel liggen. Na dit gezegd te hebben zweeg hij: Autolukos bloosde. Kallias zei tegen Phillipos:"Kom ook aan tafel liggen: zoals jij ziet, zijn alle aanwezigen vol met ernst, misschien zijn ze behoeftig aan gelach: met het oog daarop ben jij immers gekomen. Phillipos probeerde onmiddelijk iets lachwekkends te zeggen: maar toen hij geen gelach teweeg bracht, vond hij het erg. Een beetje later probeerde hij opnieuw wat grappigs te zeggen, maar zelfs toen ze begonnen te eten lachten ze niet. Maar Phillipos:"Wee mij, een groot verdriet overweldigt mij. En jullie maken mij ongelukkig. Want nu er geen gelach aanwezig is, zijn mijn zaken verloren. Ik zou nog makkelijker onsterfelijk kunnen worden dan ernstig zijn. Als ik ernstig zou worden, zouden de mensen me niet meer bij een diner uitnodigen. Wat zal ik nu doen?" En terwijl hij dat zei begon hij te huilen. Toen hij dat gehoord had zei Kritoboulos terwijl hij begon te lachen, dat hij komisch huilde. En ook de anderen begonnen te lachen.
