Tekst x: Hermes en Apollo

H: Waarom ben jij zo teneergeslagen, Apollo?
A: Omdat ik ongeluk heb in de liefde, Hermes.
H: Zoiets is verdriet waard. Maar waarom heb jij ongeluk? Of ben je nog altijd verdrietig om die zaak met Daphne?
A: Dat is het niet; maar het lot van Hyacinthus doet me pijn.
H: Is het verhaal waar? Want is Apollo dood?
A: Zo dood als een pier.
H: Waardoor Apollo? Of wie is zo liefdeloos dat hij dat knap kereltje vermoordt?
A: Dat is mijn eigen werk.
H: Ben je gek geworden, Apollo?
A: Neen, maar onbedoeld is een ongeluk gebeurd.
H: Hoe? Want ik hoor graag de manier.
A: Dan moet je luisteren. Hij leert discuswerpen en ik werp de discus met hem. De grootste slechterik van de winden, Zephyros, houdt zelf ook al lang van Hyacinthus. Maar omdat hij genegeerd wordt en de verachting niet verdraagt, doet hij het volgende: ik gooi de discus naar boven, en hij gooit, blazend van de Taygetus, de discus naar het hoofd van de jongen, zo krachtig dat er veel bloed uit zijn hoofd vloeit en dat Hyacinthus op slag sterft. Maar ik beschiet de Zephyros dadelijk, terwijl ik de vluchteling volg tot aan de berg. Ook maak ik voor de jongen zijn graf op de plek waar de discus hem trof. Sinds die tijd schenkt de aarde een prachtige bloem , Hermes, en de mooiste van alle bloemen, ook nog met letters die weeklagen over het lijk. Vind je dat ik onterecht treur?
H: Ja, Apollo, je wist dat je geliefde een sterveling was. Dus treur niet nu hij dood is.