Hoofdstuk 4, tekst 3B: De scheur in de tussenmuur

De muur gemeenschappelijk aan beide huizen was gespleten door een fijne scheur, dat hij ooit had opgelopen toen hij gemaakt werd.

Geliefden, jullie zagen als eerste die fout, door niemand lange tijd opgemerkt, en hebben jullie die tot weg van jullie stem gemaakt – want wat merkt de liefde niet?

De lieve woordjes waren gewoon veilig door heen te gaan met zeer zacht gefluister. Vaak zeiden ze zodra ze daar waren gaan staan, hier Thisbe, daar Pyramus, en zodra om beurten de adem van de mond was ingeademd:

“ Jaloerse muur, wat sta jij, ons minnaars in de weg? Hoe weinig moeite zou het zijn om toe te laten dat wij onze gehele lichamen verbinden of als dat teveel moeite is, toe te laten tenminste elkaar te kussen te geven!

Maar wij zijn niet ondankbaar: wij bekennen dat wij aan jou verschuldigd zijn, het feit dat aan de woorden doorgang gegeven is voor de geliefde oren.”

Zulke dingen gesproken hebbend tevergeefs op de verschillende plaatsen, zeiden zij tegen/bij het aanbreken van de nacht: “Vaarwel” en ieder gaf kussen aan elkaars kant, die niet de andere kant bereikten.