Hoofdstuk 11, tekst A

Daarna deed hij Verginia een proces aan. Het meisje vreesde en wanhoopte aan haar redding. Toch kwam zij naar de rechtszaak. Wat ziet zij daar? Appius is de rechter! Tijdens de rechtszaak vertelt Marcus Claudius een verzonnen verhaal: 'Ik heb veel slavinnen. Een van hen was Verginia, omdat zij in mijn huis als slavin is geboren. Later is zij stiekem overgebracht naar het huis van Verginius. Dus is zij geen dochter van hem, maar mijn slavin!' Deze woorden bevielen Appius, maar als rechter was het niet toegestaan een vonnis te vellen, omdat de vader Verginius afwezig was. Appius Claudius zei: 'Volgens de wet is het toegestaan dat de vader zijn dochter verdedigt. Daarom wachten wij de komst van Verginius af, maar aan jou, Marcus Claudius, is het toegestaan om ondertussen het meisje mee te voeren naar huis!' Maar het besluit van Appius beviel Verginia en de menigte niet en er dreigde oproer voor de rechter. Verginia zweeg, want zij beschouwde alles als verloren. Zij wist wat er zou gebeuren. Bang keek zij naar de menigte. Plotseling kwamen Publius Numitorius, de opa van het meisje, en haar verloofde Icilius tussen beide. Icilius zei aan Appius: 'De vader Verginius beloofde mij zijn dochter als bruid. Het is aan haar niet toegestaan buiten het huis van haar vader te wonen!' Toen gaf Appius weliswaar toe aan de boze mannen maar zei: 'Vandaag moet het meisje vrij zijn! Maar als haar vader morgen niet gekomen zal zijn, zal het meisje een slavin van Marcus Claudius zijn.'