Hoofdstuk 12, tekst C

Toen gaf Appius weliswaar toe aan de boze mannen, maar zei: "Vandaag moet het meisje vrij zijn. Maar als haar vader morgen niet aanwezig is, zal het meisje slavin van Marcus Claudius zijn!" Ondertussen kwamen bodes bij Verginius aan. Bij het eerste daglicht kwam hij aan in Rome. Hij ging meteen naar het forum en tussen veel vrienden en vreemden bracht Virginius zijn dochter in vervuilde kleren naar het Forum. Allen waren ontroerd.

Rechter Appius liep naar voren, en wees meteen gek van liefde Verginia aan Claudius toe. Verginius riep, omdat hij aan wanhoopte naar redding: "Niet aan jouw, maar aan Ilicius beloofde ik mijn dochter als bruid. En ik heb haar voor een huwelijk opgevoed en niet voor een verkrachting. Appius, vergeef het verdriet van een vader en sta mij toe een laatste gesprek met mijn dochter te hebben." En Appius gaf de vader toestemming...

De vader bracht de dochter naar een vlakbijgelegen winkel. Daar griste hij van een slager een mes weg en doorboorde de borst van het meisje, en hij zei: "Alleen op deze wijze, kan jij, mijn dochter, vrij zijn!" Toen riep hij omkijkend naar de rechter en zwaaiend met het mes: "Appius, ik wijd het bloed van mijn meisje aan jou en jouw hoofd!" En het lot van Appius? Zelf werd Appius Claudius in de gevangenis gedood.