Hoofdstuk 11, tekst B: Een onverwacht einde

Ondertussen hadden de bodes aan vader Verginius bericht, wat er was gebeurd. Hij komt bij het eerste daglicht bij Rome aan. Meteen brengt Verginius in rouwkleding zijn dochter tussen een menigte van vrienden naar het Forum. Alle waren ontroerd. Rechter Appius loopt naar voren en hij wijst toegevend aan de liefde meteen Verginia aan zijn vriend Claudius toe. Verginius, omdat hij nu wanhoopt aan de redding, roept: 'Niet aan jou, maar aan Icilius heb ik mijn dochter als bruid belooft en ik voed haar op naar het huwelijk, niet naar ontucht. Vergeef, Appius, het grote verdriet van een vader en sta aan mij een laatste gesprek met mijn dochter toe.' En Appius geeft de trieste vader toestemming. De vader brengt de dochter naar de vlakbij gelegen winkel en daar grist hij een mes van de slager weg, hij doorboort de borst van het meisje. 'Slechts op deze manier!' zegt hij 'aan jouw, dochter, kan ik vrijheid geven.' Toen aankijkend naar de rechter en zwaaiend met het mes heeft hij geroepen: 'het bloed van mijn dochter, Appius, ik vervloek jouw en jouw hoofd!' En wat gebeurt er met Appius? Appius heeft zichzelf in de gevangenis gedood.