Tusc. Disp. 1i. Socrates kan niet begraven worden

Want toen hij over de onsterfelijkheid van de ziel had gesproken en de tijd om te sterven al drong, zei hij, gevraagd door Crito, op welke wijze hij begraven wilde worden: ‘Vrienden, ik heb werkelijk veel moeite vergeefs verbruikt/besteed; want ik heb onze Crito niet overtuigd dat ik vanhier zal wegvliegen en niets van mij zal achterlaten.
Maar toch, Crito, als je mij zult hebben kunnen inhalen of als je ergens mij zult hebben aangetroffen, begraaf me dan, zoals het je juist zal toeschijnen. Maar, geloof me, niemand van jullie zal mij, wanneer ik vanhier zal zijn weggegaan, bereiken.’ Schitterend sprak hij, die/omdat hij én zijn vriend de vrije hand liet én toonde dat hij zich om al dit soort zaken niets/helemaal geen zorgen maakte.