Plinius Epistula 9. 6

Deze gehele tijd heb ik tussen mijn schrijftafeltjes en boekjes
doorgebracht in zeer aangename rust. "Hoe",
zeg je, "heb je dat gekund in de stad?" De wagenrennen waren er, door welke soort
(van) schouwspel ik zelfs niet in het minst geboeid word. Niets (is) nieuw,
niets afwisselend, niets (van dien aard) dat het niet voldoende is het eenmaal gezien te hebben.
Des te meer verwonder ik erover dat zoveel duizenden mannen zo kinderlijk
steeds weer ernaar verlangen paarden te zien rennen , mannen op wagens
te zien staan.Als ze echter ofwel door de snelheid van de paarden ofwel
door de vaardigheid van de mannen geboeid zouden worden, dan zoe er enige logica (in) zijn; nu
supporteren ze een lap stof, zijn ze dol op een lap stof, en als tijdens de race zelf
en midden in een wedstrijd deze kleur daarheen, die (kleur) hierheen zou worden overgebracht,
zal hun enthousiasme en support overgaan, en plotseling zullen zij die wagenmenners,
die paarden, die zij van verre herkennen, van wie zij de namen luid roepen
in de steek laten. Zo grote invloed, zo groot gezag (is) in
één zeer waardeloos shirt, ik zeg niet bij het lagere volk, dat minderwaardiger (is)
dan een shirt, maar bij bepaalde serieuze mannen; wanneer ik eraan
denk dat zij in een nutteloze, onbenullige, steeds voortdurende zaak, zo
onverzadigbaar zitten (niets te doen), krijg ik enig(e) vorm van genoegen, omdat
ik niet gegrepen wordt door dit genoegen. En gedurende deze dagen besteed ik
mijn vrije tijd heel erg graag aan de letteren, (tijd) die anderen met de meest zinloze
bezigheden verdoen/verliezen. Vaarwel.