Plinius Epistula 7. 33

Ik heb een voorgevoel, en mijn voorgevoel bedriegt mij niet, dat jouw Historiae
onsterfelijk zullen zijn; en (daardoor) des te meer (ik zal het eerlijk bekennen)
verlang ik daarin opgenomen te worden. Want als het ons tot zorg pleegt te zijn dat ons
gelaat door de beste kunstenaar tot uitdrukking wordt gebracht, moeten wij toch (wel)
wensen, dat (aan) onze werken een schrijver en lofredenaar gelijk aan jou
ten deel valt? Ik wijs er dus op, hoewel het niet aan jouw
nauwgezette aandacht kan ontsnappen, ondat het in de officiële verslagen
staat, toch wijs ik je erop, opdat je het des te meer gelooft, dat het aangenaam
voor mij zal zijn, als je mijn optreden, waarvoor het ontzag/de dank door het gevaar
groeide, met jouw talent jouw getuigenis versierd/geëerd zult hebben.

(4 - 6)
De senaat had mij samen met Herennius Senecio toegewezen
als advocaat aan de provincie Baetica (in de zaak) tegen Baebius
Massa, en nadat Massa was veroordeeld (had de senaat) besloten, dat zijn bezittingen
onder staatstoezicht geplaatst werden. Senecio, toen hij uitgezocht had
dat de consuls open zouden staan voor een verzoek tot herziening, zocht mij op
en zei " Met de eendracht waarmee wij de ons opgelegde aanklacht
hebben uitgevoerd, laten wij met deze (eendracht) naar de consuls gaan en vragen,
om niet toe te staan dat zijn bezittingen verkwanseld worden, waarover zij toezicht moeten houden."
Ik antwoordde: "Omdat wij als advocaten door de senaat zijn toegewezen, moet je overwegen
of je niet meent dat onze rol is uitgespeeld omdat het gerechtelijk onderzoek van de senaat
beëindigd is." En hij (zei): "Jij, zult voor jou het einde vaststellen, dat je zult willen, (jij) voor wie
geen enkele binding met de province is, behalve op grond van jouw bewezen dienst en wel
(op grond van) van deze van pas geleden; zelf ben ik én daar geboren én er quaestor (in) geweest."
Toen (zeo) ik: "Als dat voor jou vaststaand en vastbesloten is, zal ik je volgen, zodat, als
hieruit een of andere onaangename situatie (ontstaat), het niet alleen voor jou (zo) is.

(7 - 10)
Wij komen bij de consuls; Senecio zegt de dingen die de zaak vereiste,
ok voeg een paar (zaken) toe. Nauwelijks waren wij uitgesproken, of Massa
klagend dat Senecio niet de loyaliteit van een advocaat, maar de verbittering
van een vijand had ten toon gespreid, klaagt hem wegens plichtverzaking/wangedrag.
Ontsteltenis van allen; maar ik zei: "Ik ben bang doorluchte consuls,
dat Massa mij, door zijn zwijgen samenspanning met de tegenpartij/verraad aan eigen zaak
voor de voeten geworpen heeft, omdat hij niet ook mij heeft aangeklaagd." Deze uitspraak is én
meteen opgepikt énlater in menig gesprek gevierd/geprezen.
De (weliswaar) vergoddelijkte Nerva (want ook als privépersoon richtte hij zijn aandacht
op deze zaken die op juiste wijze in het openbaar gedaan werden) heeft door het naar mij
zenden van een zeer gewichtige brief niet alleen mij, maar ook "onze eeuw"
gefeliciteerd, waaraan een voorbeeld ten deel was gevallen (zo immers schreef hij)
gelijk aan die (voorbeelden) uit oude tijden. Deze dingen, hoe ze ook maar zijn/ervoor staan,
zul jij bekender, beroemder, groter maken; hoewel ik niet verlang/eis,
dat jij de maat van de feitelijke gebeurtenis te buiten gaat. Want én de gescheidenis moet niet
buiten de waarheid gaan én de waarheid volstaat voor dinbgen die eervol gedaan zijn. Vaarwel.