Metamorphoses X, 167 - 177

Jou heeft mijn vader voor allen bemind, en het in het midden van
wereld geplaatste Delphi heeft zijn beschermer gemist,
terwijl de god de Eurotas en het onversterkte Sparta
regelmatig bezoekt, noch de citer noch de pijlen zijn in ere;
zelf(s) niet denkend aan zichzelf weigert hij niet netten te dragen,
niet de honden vast te houden, niet over de ruggen van van een steile berg
te gaan als metgezel, en door de lange omgang voedt hij het/zijn liefdesvuur.
En reeds was de Zon middeen tussen de komende en de voorbij gegane
nacht en met een gelijke afstand verwijderd van elk van beide:
zij bevrijden hun lichamen van kleding en door de vette olijfolie
beginnen zij te glanzen en zij beginnen een wedstrijd van de brede discus.