Jupiter kan het niet langer aanzien Met. 1.668-88

En de leider van de goden kan de zo grote rampen van Phoroneus’ zuster niet
670 langer verdragen en hij roept zijn zoon, die de stralende Plejade heeft gebaard en beveelt hem Argus (te doden) aan de dood te geven. En het duurt niet lang of hij heeft vleugels aan zijn voeten gedaan en zijn slaapbrengende staf in zijn machtige hand genomen en een helm op zijn haren gezet. Wanneer hij dit gedaan (geregeld) heeft, springt de zoon van Jupiter van zijn vaders burcht
675 omlaag naar de aarde. Daar verwijderde hij zijn helm en legde zijn vleugels neer; slechts de staf werd behouden. Hiermee drijft hij als een herder geitjes die hij onderweg heeft weggevoerd over afgelegen velden en speelt op een rietfluit. Getroffen door het nieuwe geluid zegt Juno’s wachter Argus: ‘maar jij, wie je
680 ook bent, je kunt wel (kon) bij me op de rots komen zitten, want op geen enkele plaats is overvloediger gras voor vee en je ziet een schaduw geschikt voor herders.’
Atlas’ kleinzoon ging zitten en rekte de dag die verstreek door veel te spreken, namelijk met verhalen, en door te spelen op de herdersfluit probeert hij de
685 wakende ogen te overwinnen. Hij echter vecht om de zoete slaap de baas te blijven en, hoewel de slaap door een deel van zijn ogen ontvangen is, waakt hij toch met een [ander] deel. Ook vraagt hij (want de fluit was kortgeleden uitgevonden) op welke manier die is uitgevonden.