Tekst 8.6.1: Een vooruitziend man

Rhampsinitus, de farao van Egypte, erfde het koningschap van Proteus, de vorige farao. Zijn rijkdom was zo groot dat niemand van de andere koningen hem hierin overtrof. Omdat hij wou dat zijn bezittingen veilig waren, liet hij een schatkamer bouwen, die haar ingang had in het paleis. De bouwmeester, een wijs man als hij was, deed het volgende: Hij zorgde ervoor dat een van de stenen makkelijk uit de muur kon genomen worden, zowel door één man als door twee mannen. Toen de schatkamer voltooid was, beval de farao zijn bezittingen naar binnen te brengen, sloot zelf de deur en verzegelde deze.
Na verloop van tijd, toen de architect aan het einde van zijn leven was gekomen, riep hij zijn zonen bij zich - hij had er namelijk twee - en vertelde hen dat hij bij de bouw van de koninklijke schatkamer een list gebruikt had, opdat het hen - wanneer hij dood zou zijn - mogelijk zou zijn naar binnen te gaan en de bezittingen te roven. Nadat hij hen alle details betreffende het uitnemen van de steen had verteld, zei hij dat zij - als zij dat in acht namen - meester zouden worden van de rijkdom van de farao.
En inderdaad, de oude man stierf; zijn beide zonen van hun kant stelden het werk geen lange tijd uit. Ze trokken in de nacht naar het paleis, vonden de bewuste steen in de muur en namen hem er makkelijk uit. Ze gingen de schatkamer binnen en namen vele bezittingen weg.
Toen de farao weinig tijd later de schatkamer openmaakte om naar zijn rijkdom te kijken, viel zijn mond open van verbazing, toen hij enerzijds vaststelde dat veel van zijn bezittingen er niet meer waren, maar anderzijds niet wist wie hij moest beschuldigen, aangezien de zegels ongeschonden waren en de schatkamer op slot.