Daar is Alipius door een ongelofelijk verlangen genomen naar een gladiatorenspel. Want sommige van zijn medeleerlingen hebben hem, hoewel hij zich hevig verzette (omdat hij zulke dingen verwenste) in het theater gebracht om de wrede spelen te zien. Zodra hij ging zitten sloot hij zijn ogen, opdat hij niet zou terechtkomen in het vermaak van de grote massa. Had hij ook maar zijn oren dichtgestopt! Want zodra de ene van beide gladiatoren dood neerviel en geweldig geschreeuw van het hele volk ontstond, opende hij zijn ogen door nieuwsgierigheid. Zodra hij bloed zag, nam hij tegelijk een zekere wreedheid in zich op; en hij wendde zich niet af, maar richtte zijn ogen erop, dronken door het bloederige genot. Want moet ik nog meer zeggen? Hij heeft gekeken, geschreeuwd, hij is in vuur en vlam geraakt. Later keerde hij terug, door de misdadigheid van de spelen bevangen, niet alleen met zijn medeleerlingen maar ook anderen met zich meetrekkend.
