Hoofdstuk 20, tekst A: De rede van Alorcus

'Ik ben niet als overloper, maar als vriend en gast naar jullie gekomen. Omdat er voor jullie geen enkele hoop op hulp van de Romeinen is en jullie zelf de muren niet kunnen verdedigen, breng ik naar jullie vrede. Dit zijn de voorwaarden van vrede: de stad, die al grotendeels verwoest is, ontneemt Hannibal (aan) jullie <b>5.</b> maar de akkers laat hij aan jullie over. Hij zal een plaats aanwijzen, waar jullie een nieuwe stad kunnen bouwen. Hij beveelt jullie al het goud en zilver, het persoonlijke en (dat) van de staat, bij hem bij elkaar te brengen. Als jullie ongewapend van Saguntum willen weggaan, redt Hannibal jullie lichamen en (die) van jullie echtgenoten en kinderen.' Na zijn woorden hebben de voornaamsten de vergadering verlaten en al het zilver <b>10.</b> en goud op het forum bij elkaar gebracht. Nadat zij snel een vuur hadden aangestoken, hebben ze eerst al het zilver en goud, vervolgens zichzelf met hun vrouwen en kinderen in het vuur geworpen. Terwijl de burgers huiverden, maakte een ander rumoer hen bang: een toren was naar voren gevallen en door de puinhoop heen leidde Hannibal zijn leger de stad in. Hij beval zijn soldaten om alle volwassen mannen te doden. <b>15.</b> Wie had hij immers van hen kunnen sparen, die liever wilden sterven dan zich overgeven?