Hoofdstuk 19, tekst B

Veturia en Volumnia, die de twee zonen die zij van Coriolanus hadden gekregen droegen, gingen met de vrouwen naar het kamp. Zodra zij daar aan waren gekomen, berichtten vrienden van Coriolanus dat er een heel grote stoet vrouwen aanwezig was. Coriolanus weigerde echter naar de vrouwen te luisteren. Toen zei een van zijn vrienden, die Veturia en Volumnia tussen de vrouwen had zien staan; 'Kijk, zowel je moeder als je echtgenote en je kinderen zijn voor jou aanwezig.'
Vervolgens sprong Coriolanus trillend uit zijn zetel naar voren, omdat hij verlangde zijn moeder kussen te geven. Veturia echter zei, terwijl ze zich afwendde: ' Voordat ik je omhelzing accepteer, zeg tegen mij: ben ik naar de vijand of naar mijn zoon gekomen? Ben ik krijgsgevangene of je moeder in jouw kamp? Hoe heb jij dit land kunnen verwoesten, dat jou heeft voortgebracht en gevoed?
Kwam deze versregel bij jou niet op, toen je Rome zag? Binnen deze muren zijn mijn huis en de Penaten (huisgoden), mijn moeder, mijn echtgenoot, mijn kinderen.''
De woorden van zijn moeder hebben Coriolanus zeer ontroerd. Hij heeft zijn moeder en echtgenote omhelsd en zond hen weg. Zelf heeft hij het kamp weg van de stad verplaatst.
Nadat hij zijn legioenen van het Romeinse platteland had weggevoerd, was hij korte tijd later gestorven.