Hoofdstuk 24, tekst A

Dit is mijn plan: doen, wat onze voorouders in de oorlog met de Cimbri dede. Dezen, in hun steden door een gelijk gebrek aan voedsel gedwongen, hebben zich niet aan de vijanden overgegeven, maar hebben zich in leven gehouden met hun lichamen, die door hun leeftijd nutteloos waren voor de oorlog. De Cimbri, nadat ze Gallie verwoest hadden, zijn tenslotte uit ons gebied weggegaan; onze rechten, akkers, vrijheid hebben ze aan ons overgelaten. De Romeinen echter, door jaloezie gedreven, willen één ding: mensen,die in de oorlog machtig zijn, tot slavernij terugbrengen. Kijk om naar het naburige Gallië dat, onderworpen en tot een provincie teruggebracht, door een eeuwige slavernij in het nauw wordt gebracht! De Galliërs wilden zich echter niet verlagen tot het plan van Critognatus, tenzij de situatie hen zou dwingen. Vervolgens zonden ze hen, die door gezondheid of leeftijd nutteloos waren voor de oorlog, uit het vestingstadje. Dezen gingen naar de vestingwerken van de Romeinen en riepen wenend: Romeinen, wij smeken jullie, neem ons in slavernij op en help ons met voedsel. Maar Caesar verbood zijn wachters, die op de wal waren geplaatst, hen op te nemen.