Hoofdstuk 15, tekst A (versie 2)

‘O Servius, herders, die de zonen van Ancus Martius hadden gezonden,
hebben Tarquinius ernstig gewond. Weldra zal de koning sterven.
Van jou is het rijk, als je (tenminste) een man bent en mijn plannen volgt,
niet van hen, die de koning hebben willen doden.’
Intussen waren veel mensen, die hadden gehoord dat de koning was gestorven,
voor het paleis samengekomen. Schreeuwend verlangden zij de koning te zien.
Zodra Tanaquil de kreten van het volk hoorde, probeerde ze het te kalmeren.
Door het venster van het paleis zei ze tegen het volk dat herders hadden geprobeerd Tarquinius te doden, maar dat ze de koning slechts hadden verwond.
‘Ik heb de wond bekeken’, zei ze, ‘en verzorgd. De koning is al bijgekomen, maar hij is erg verzwakt. Daarom zal Servius, die jullie allen kennen, intussen de taken van de koning op zich nemen. Wees nu met goede moed en ga terug naar jullie huizen.’
Vervolgens heeft Tanaquil, nadat Tarquinius was gestorven, zijn dood lang verborgen (gehouden), opdat Servius Tullius zijn macht kon versterken.
Zo is Servius Tullius door de list van een vrouw koning van Rome geworden.