23, Alkibiades' jeugd

Alkibiades aan het bikkelen.
Alkibiades was zeer eerzuchtig van aard, zoals eens duidelijk te maken is uit de jeugdanekdote van hemzelf, bijvoorbeeld uit deze. Want toen hij nog klein was, speelde hij juist met bikkels op straat. En het was dat Alkibiades moest gooien, toen er een vrachtwagen aankwam. En toen viel de bikkel voor de kar. Toen dan verzocht Alkibiades de bestuurder van de kar deze tot stilstaan te brengen, terwijl hij deze lomperd noemde. Alkibiades overtuigde de man niet dit te doen, maar deze dreef de vrachtwagen voort door lompheid, de andere kinderen sprongen weg nadat ze bang waren geworden, maar Alkibiades wierp zichzelf op de mond op de grond voor de wagen en hij riep: O, man, dus drijf de wagen zo over mij heen. De angst om Alkibiades deed de aanwezigen hevig schrikken en terwijl zij riepen sprongen zij op hem af, maar de man, nadat hij bang was geworden, dreef zijn wagen terug en zo schaadde hij Alkibiades niet.

Alkibiades en het fluitspel op school.
Maar uit de andere jeugdanekdote is het mogelijk eens zijn karakter duidelijk te maken. Want toen hij leerling was gehoorzaamde hij de andere leraren, wat voor de hand lag, maar het fluitspelen oordeelde hij schandlijk en daarom wilde hij dit niet doen. Want hij meende dat het gebruik van de fluit zijn uiterlijk zou bederven en de vorm van een vrij man: want het blazen, zei hij, maakt (mijn) het gezicht onherkenbaar, ook voor familieleden. En bovendien meende hij dat de fluit de mond van iedere man snoerde, omdat het hem berooft van zijn stem en het woord. Dus het past, zei hij, aan de kinderen van de Thebanen fluit te spelen. Want zij zijn niet in staat iets te zeggen, zoals bij ons, de Atheners, de vaders zeggen. Athene en Apollo zijn de aanvoerders, de een wierp eens haar fluit op de grond en de ander bestrafte eens een fluitspeler. Dus, terwijl Alkibiades deze dingen schertste, hield hij zichzelf en de anderen af van deze les, nadat hij het fluitspel gehaat had gemaakt .