Hoofdstuk 8, tekst 7B: Hannibal blijft politiek actief

1 Hij had desalniettemin later de leiding over een leger en voerde oorlog in Afrika tot aan het consulaat van Publius Sulpicius en Gaius Aurelius. Want toen zij consul waren, kwamen Carthaagse gezanten naar Rome om de senaat en het Romeinse volk te bedanken omdat ze met hen vrede hadden gesloten en om vanwege deze gebeurtenis hen een gouden krans te geven en om tegelijkertijd te vragen dat hun gijzelaars in Fregellae mochten zijn en dat hun krijgsgevangenen werden teruggegeven. Aan hen is op grond van een senaatsbesluit 5 geantwoord: dat hun geschenk aangenaam en geaccepteerd was; dat de gijzelaars zouden zijn op de plaats die ze vroegen; dat ze de krijgsgevangenen niet zouden terugsturen, omdat ze Hannibal, door wiens inspanning/toedoen de oorlog was ondernomen/begonnen, die zeer vijandig gezind was tegen alles wat Romein was, ook nu met het opperbevel bekleed bij een leger hadden, en eveneens zijn broer Mago. Nadat de Carthagers dit antwoord hadden vernomen, riepen ze Hannibal en Mago terug naar huis. Zodra hij hier(heen) was teruggekeerd, is hij tot ‘koning’ gemaakt, in het tweeëntwintigste jaar nadat hij legeraanvoerder was geweest - want evenals de consuls in Rome, zo 10 werden in Carthago jaarlijks telkens twee jaar-koningen gekozen. Tijdens dat ambt heeft Hannibal zich met dezelfde nauwgezetheid gedragen als hij was geweest in de oorlog. Want hij heeft met nieuwe belastingen niet alleen bereikt dat er geld was dat op grond van het verdrag aan de Romeinen moest worden betaald, maar dat er ook geld over was dat in de schatkist kon worden gelegd.