Tekst 3.5: De Aeneae Fuga (versie 2)

Een bijzondere zending

Terwijl Troje brandde, zag Aeneas in het midden van de nacht deze droom: Hector, die door Achilles gedood was, verscheen aan hem en zei: ‘Haast je naar de kust en breng de beschermgoden van Troje over naar een vreemd land! Wanneer deze stad vernield is door de Grieken, zullen onze beschermgoden ten minste veilig zijn. Dit zal jouw lot zijn.’ Op dat moment besliste Aeneas de beschermgoden te redden en Troje te verlaten.

Vader, zoon: ik blijf bij jullie!

Reeds hoorde men een helderder geluid van het vuur, reeds brachten de branden de hitte dichterbij. ‘Komaan, lieve vader,’ zei Aeneas, ‘zet je in mijn nek. Ik zal jou zelf dragen op mijn schouders en dit werk zal mij niet zwaar vallen. Deze kleine Ascanius zal ook onze reisgenoot zijn en jij zal onze sporen volgen, mijn echtgenote Creüsa.’

Na deze woorden wordt zijn vader Anchises, die de beschermgoden in zijn handen houdt, op de schouders van Aeneas geheven. De kleine Ascanius klemt zich vast aan zijn rechterhand. Hij volgt zijn vader met ongelijke passen door de duisternis van de stad. Dan vertrekt Aeneas met zijn vader, zoon en echtgenote.

Creüsa, waar ben je?

Maar in het midden van het tumult bemerkte Aeneas zijn vrouw Creüsa niet meer. Hij liep terug door de straten van de stad, maar zocht haar tevergeefs. Plotseling verscheen de schim van Creüsa zelf aan hem, die zei: ‘De goden houden mij tegen op deze plaats. Wanneer jij het vreemde land na veel omzwervingen bereikt hebt, zullen ze voor jou een andere vrouw uitkiezen voor een huwelijk.’ Na deze woorden verdween de schim van Creüsa uit zijn zicht.

Na deze droevige nacht vond Aeneas uiteindelijk deelgenoten op de kust: van overal kwamen vrouwen en mannen samen, die bereid waren Troje te verlaten en over zee naar vreemde landen weg te gaan.