Hoofdstuk 3, tekst 2I: De Gallische maatschappij

Zo veel vermogen mannen van hun vrouwen ontvangen als bruidsschat, zoveel vroegen ze bij na de taxatie toe aan de bruidschat. Van als dit vermogen wordt gemeenschappelijk beheerd en de opbrengst wordt behouden; wie van hen beiden overleeft, aan diegene komt het deel van beide met de opbrengst toe van vroegere tijden. Mannen hebben ten opzichte van hun vrouwen en ten opzichte van hun kinderen, macht over leven en dood, en wanneer een vader van de familie die van vrij aanzienlijke afkomst is overleden, dan komen zijn verwanten bijeen, en als de zaak betreffende de dood in verdenking komt dan verhoren zij de echtgenote op de wijze van slaven, en als het ontdekt is, doden ze haar na ze met vuur en allerlei andere martelingen gemarteld hebben. Begrafenissen zijn in de verhouding tot de levenswijzen va de Galliërs prachtig en kostbaar. En alles waarvan zij denken dat het de levenden aan het hart ging brengen ze in het vuur, ook dieren, en kortgeleden werden slaven en cliënten van wie vast stond dat ze door hen bemind werden, samen met hen mee verbrand nadat de normale begrafenissen was afgelopen.