Hoofdstuk 14, vertaling 2: Libertus - Een vrijgelaten slaaf

Philo zocht de tweeling.”Komt, jongens het feestmaal begint.” Een slaaf, hoewel hij tamelijk ouder was, had hij toch een reis gemaakt met Marcus en Lucius naar de villa van Plinius. Daar zoals voor het huis, diende hij voor de jongens. Eindelijk gingen de jongens de eetkamer binnen. Enkele gasten zijn al aanwezig en zij gaan aanliggen. Verscheidene slaven en slavinnen dienden enkele gerechten op en een dienaar mengde het wijn met het water.“ Afer, mijn client, riep vandaag hulp in.” zei Plinius. “Hij kwam zeer triest het werkvertrek binnen. Echter zei hij niets. “ Wat is het?” vroeg ik. “Wat gebeurde?” “Ik vrees zeer, met de heer des huizes,”antwoordde hij. “Gisteren probeerde een misdadig man mijn huis te plunderen. Hij was een nogal sterke man, maar ik verzette mij op te sterke wijze. Nauwelijks won ik van hem.” “Op de beste wijze!” riep ik uit. “Waarom ben je nog bedroefd?”“Een misdadig man klaagt mij nu aan wegens geweld. Echter voor de rechtbank pleiten kan ik niet. Dus vraag ik (het pleiten voor de rechtbank) met jou.“Voor de rechtbank pleiten?” onderbrak ik.”Graag neem ik jouw zaak op mij.”“Is een client vrij?” vroeg een gast.“Jazeker. Vroeger was een vader van Afer mijn slaaf. Omdat hij, op de aller-trouwste wijze slaaf was voor mij gedurende de velen jaren, besloot ik hem vrij te laten. Daarom is Afer een vrijgelaten slaaf.”“En ik liet de slaaf zojuist vrij.” zei de gast. “Overal zochten wij mijn zoon, maar nergens vonden wij hem. Door het hele bos zochten wij hem. Tenslotte hoorde een slaaf Pellaeus het geschreeuw en hij zag het meertje. Mijn zoon was gevallen in het meertje. Het hoofd van de jongen stak nauwelijks boven het water uit. Pellaeus trok hem ongedeerd uit het meertje. Ik was zeer dankbaar Daarom overhandigde ik aan Pellaeus het geld. Zo kon een slaaf zich met zijn eigen geld vrijkopen.”Ik prijs je gelukkig,” zei Plinius.”omdat een zoon ongedeerd is, maar zelfs meer omdat je vriendelijk bent: Ik riep jouw slaaf naar de vrijheid.”