Hoofdstuk 16, tekst 5D: Seneca en zijn vrouw Paulina

1 Toen hij deze en dergelijke dingen als het ware voor allen had betoogd, omarmde hij zijn vrouw en, een beetje week geworden in strijd met zijn betoonde moed, vroeg en smeekte hij haar om haar verdriet te beheersen en niet eeuwig op zich te nemen/te hebben, maar in het overzien van zijn leven dat in deugd was doorgebracht, het gemis van haar echtgenoot met edele vertroostingen te verduren. Zij daarentegen verzekerde dat voor haar ook de dood vaststond en zij eiste de hand van iemand om haar te doden. Toen zei Seneca, zich niet verzettend tegen haar roem, 5 tegelijkertijd uit liefde om te voorkomen dat hij zijn innig beminde vrouw zou achterlaten voor onrecht. ‘ik had jou de middelen om je leven draaglijk te maken getoond, jij wil liever de eer van de dood: ik zal je het niet misgunnen een voorbeeld te stellen. Moge de standvastigheid van deze zo dappere dood bij beiden gelijk zijn, (maar) meer roem in jouw einde.’
Daarna sneden ze de polsen open met hetzelfde mes. Seneca, omdat zijn bejaarde lichaam, dat ook verzwakt was door zijn sobere levenswijze, langzame uitwegen aan het bloed verschafte, sneed ook de aderen van zijn enkels en knieholtes door: door vreselijke kwellingen uitgeput raadde hij zijn vrouw aan, uit vrees dat hij door zijn pijn de geest/moed 10 van zijn vrouw zou verzwakken en hij zelf door het zien van haar martelingen tot zwakte zou vervallen, om naar een andere slaapkamer weg te gaan. En omdat ook op het laatste moment zijn welsprekendheid nog aanwezig was, heeft hij veel aan erbij geroepen secretarissen overgeleverd, dat ik oversla met eigen woorden weer te geven, omdat ze in zijn eigen woorden zijn gepubliceerd.