Hoofdstuk 16, tekst 1C: De vergiftiging

1 De gewoonte bestond dat kinderen van keizers samen met andere edellieden van dezelfde leeftijd, zittend in de aanblik van hun verwanten, de maaltijd gebruikten aan een eigen en soberder tafel.
Terwijl Britannicus daar at, is er, omdat een speciale bediende zijn eten en drinken voorproefde, een dergelijke/de volgende list bedacht, om te voorkomen dat het gebruik achterwege werd gelaten of dat door de dood van beiden de misdaad werd verraden/aan het licht kwam. Een nog onschadelijke en zeer hete en voorgeproefde drank werd aan Britannicus overhandigd; daarna, 5 toen hij het vanwege de hitte weigerde, werd vergif in koud water opgelost, dat zo in al zijn ledematen is doorgedrongen, dat tegelijkertijd zijn stem en adem werden afgesneden. Door zijn tafelgenoten werd panisch gereageerd, niet begrijpend stoven ze uiteen: maar zij die een dieper inzicht hadden, bleven zitten, vastgenageld en kijkend naar Nero. Hij, achterovergeleund als hij was en gelijk aan/als iemand die zich van geen kwaad bewust was, zei dat dat zo gewoon was door 10 de epilepsie waaraan Britannicus van jongsafaan leed, en dat zijn gezichtsvermogen en bewustzijn langzamerhand zouden terugkeren. Maar van Agrippina werd die/zo’n paniek, die/zo’n verwarring even zichtbaar, hoewel die met haar gelaatsuitdrukking werd verborgen, dat het vaststond dat zij evenals Octavia, de zuster van Britannicus, niet op de hoogte was: 15 zij begreep immers dat haar laatste hulp/steun was ontnomen, en (dat dit) een precedent van familiemoord (was). Ook Octavia, hoewel nog van een onervaren leeftijd, had geleerd verdriet, liefde, alle emoties te verbergen. Zo werd na een korte stilte, de vrolijkheid van de maaltijd hervat.