Hoofdstuk 15, tekst 7: Verzoening

'Zolang ik aangenaam was voor jou, zolang niet een of andere jongen boven mij verkozen jouw stralend witte hals omarmde, leefde ik gelukkiger dan de koning van de Perzen.'

'Zolang jij niet een ander meisje meer hartstochtelijk lief hebt, en er geen Lydia na Chloë was, leefde ik de alom bekende Lydia, roemvoller dan de Romeinse Ilia.'

'Nu leidt Thracische Chloë mij, geleerd in lieflijke melodieën en vaardig in de citer voor wie ik niet vrees te sterven als de lotsbeschikkingen mijn meisje besparen, zodat ze blijft leven.'

'Wederzijdse liefde van Calais zoon van Ornytus uit Thurii doet mij in vuur en vlam zetten door hem zal ik tweemaal toestaan te sterven als de lotsbeschikkingen mijn jongen sparen, zodat hij blijft leven.'

'Maar wat, als de Venus van vroeger terug keert en ons samenbrengt, ons gescheidenene onder het bronzen juk als de blonde Chloë uit mijn hart wordt verdreven en mijn deur openstaat voor de afgewezen Lydia?'

'Hoewel hij mooier is dan een ster, ben jij lichter dan een kurk en opvliegender dan de onstuimige Adriatische zee zou ik graag met jou willen leven en graag met jou willen sterven.'