AUC 1.4 (p.58, rr.12-17); Romulus en Remus (2)

Door een zeker toeval van godswege kon de Tiber die met kalm stromende poelen over zijn oevers gestroomd was weliswaar nergens bereikt worden bij de normale loop van de rivier maar toch gaf hij hoop aan degenen die de kinderen brachten dat ze verdronken konden worden door/in het water, ook al was dat traagstromend. Omdat ze meenden zo aan de opdracht van de koning voldaan te hebben legden zij de jongetjes te vondeling in het dichtstbijzijnde kabbelende water, waar nu de ficus Ruminalis staat - men zegt dat die vroeger Romularis genoemd werd. Toen was het op deze plaatsen een verlaten woestenij.