Hoofdstuk 25, oefening 16:, Achilles treurt

Zodra Achilles deze bedreigingen van Agamemnon hoort, grijpt zijn rechterhand naar het zwaard. “Wat zal ik doen? Zal ik de misdadige man midden in de vergadering vellen?”, overlegde Achilles bij zichzelf. Maar toen hij zich reeds gereedmaakte om de koning te doden, greep een onzichtbare hand zijn haren. Achilles keert zich om; hij ziet Minerva zelf; de ogen van de godin vonken als vlammen!
“Waarom bent u gekomen, godin? Wenst u soms de hoogmoed van de Atride te aanschouwen? Door eigen arrogantie zal hij aanstonds het leven verliezen!”
Minerva antwoordt: “Juno, voor wie jij en Agamemnon zeer dierbaar zijn, heeft mij gestuurd om je te waarschuwen. De koning doden is taboe; het is je niet toegestaan. Beschimp hem echter met woorden, zoals je goeddunkt.”
De jongeman gehoorzaamt aan de bevelen van de godinnen en verwijt de koning nog scherper dan tevoren: “Altijd zuip jij wijn! Jij, die de ogen hebt van een schaamteloze hond, draagt het hart van een schichtige hinde! De strijd laat je aan de soldaten over, de buit roof je zelf!”
Terwijl de vorsten zo onderling heftig ruzie maakten, trachtte de oude Nestor, van wiens tong woorden zoeter dan honing vloeiden, hun ruzie te sussen. Maar wat vermag de wijsheid van een eerbiedwaardige grijsaard bij een ruzie van machtige mannen?
De ruzie wordt niet bijgelegd en Briseis wordt door boden van Agamemnon uit de tent van Achilles weggevoerd. Achilles verbiedt zijn soldaten voor de Griekse zaak te vechten. Met zeer ruime geschenken wordt Chryseis door Ulixes naar haar vader teruggebracht.
Terwijl de Grieken met dit alles bezig waren, zat Achilles bij de kust voor zijn tent. Onder veel tranen heeft hij zijn moeder, die bij zijn oude vader op de bodem van de zee verbleef, aangeroepen om te komen. Zodra zij haar zoon hoort huilen, rijst Thetis op uit de golven. Ze gaat bij haar zoon zitten en vraagt: “Waarom ben je zo bedroefd? Wat is er? Houd de zaak niet verborgen, vraag ik, zodat wij het beiden weten.”
Toen heeft de zoon alles aan zijn moeder verteld en haar gesmeekt naar Jupiter te gaan: “Vraag Jupiter de Grieken zo bitter mogelijk te kwellen en de Trojanen zo veel mogelijk te helpen. Laat die koning zijn waanzin voelen, omdat hij het waagt de beste van de Achiven zeer zwaar te beledigen.”

Quod licet Iovi, non licet bovi. Wat Jupiter mag, mag een rund niet (cf. Seneca Herc. fur. 489)