Fragment Cena Trimalchionis uit Satyricon van Petronius

Want ook ik zal jullie een vreselijke zaak vertellen. Niemand heeft dit ooit al gezien. Toen ik nog steeds heel veel haar had, want in mijn kindertijd leidde ik een leven van Chios, toen stierf de lieveling van onze meester, jezus wat een parel, hij was nummer één van ons en hij was goddelijk. Toen dus zijn ongelukkig moedertje om hem rouwde en wij toen meerdere in verdrietnis zaten, begonnen plots de strigae hem achterna te zitten. Je zou menen dat een hond een haas achternazat. Toen hadden wij een grote Turk, hij was nogal een durvertje en hij was sterk en hij kon een woedend rund opheffen. Deze rende stoer met getrokken zwaard de deur uit. Met zijn linkerhand eigenaardig ingedraaid en hij doorstak één vrouw als het ware op deze plaats in het midden. Dat wat ik raak, moet veilig zijn! We hoorden gezucht - en ik zal zeker niet liegen- we zagen henzelf niet meer. Onze kerel keerde terug en hij gooide zich op zijn bed en hij had een heel blauw lichaam, alsof hij geslagen was door zwepen, aangezien namelijk de boze hand hem had aangeraakt. We keerden terug nadat we de deur gesloten hadden naar onze werkplaats, maar terwijl de moeder het lichaam aanraakte, raakte ze en zag ze een bundeltje gemaakt van stro. Het had geen hart, geen ingewanden, het had niks. Want de strigae hadden het jongetje al gestolen en ze hadden een pop van stro in de plaats gezet. Ik vraag jullie, het is nodig dat je mij gelooft, het zijn vrouwen die meer weten, het zijn nachtwezens en wat opwaarts is maken ze neerwaarts. Voor de rest was de grote Turk na dit voorval nooit meer van zijn kleur, integendeel, na weinige dagen is hij krankzinnig gestorven.