Hoofdstuk 13, tekst 5B: Dido spreekt Aeneas aan

Eindelijk spreekt ze met deze woorden Aeneas aan zonder te wachten: Hoopte jij, trouweloze, ook nog zo'n grote goddeloze zaak te kunnen verbergen en zwijgend mijn land te verlaten? Houdt onze liefde jou niet vast en ook niet de eens gegeven rechterhand en de gedachte dat Dido zal sterven door een wrede dood? Breng jij de vloot in gereedheid zelfs in het winterseizoen, en haast jij je midden over de volle zee te gaan middenin de noorderstorm: Wat als jij niet de landen van anderen zoekt en ook niet huizen van onbekenden en als het oude Troje er nog zou zijn, zou je dan naar Troje gaan over de golvende zee? (=retorische vraag) Vlucht je voor mij?
Bij deze tranen en bij jouw rechterhand - aangezien ik niets anders voor mijn ongelukkige zelf heb achtergelaten (huwelijk is het enige dat ze nog heeft, met haar huwelijk heeft ze Jarbas weggejaagd, Jarbas wil haar niet. Na vertrek Aeneas zal rijk door buurvolkeren worden verwoest) - bij onze verbintenis, bij de beginnende bruiloft, als ik me verdienstelijk jegens jou maakte, of als er van mijn kant iets liefs was voor jou, ik smeek je, heb medelijden met dit instortende huis en laat dat plan (iste is negatief, ille is positief) varen, als er nog ruimte is voor smeekbeden.
Dankzij jou haten Lybische volkeren en de heersers van de nomaden mij, zijn de Tyriërs mij vijandig; dankzij jou is eveneens mijn eergevoel verdwenen, en, het enige waardoor ik bij de sterren kwam, mijn vroegere reputatie (verdwenen). Voor wie laat je mij stervend achter, gastvriend? (hospes in dit verband: Dido beschouwt Aeneas weer als gast). Alleen deze naam blijft over van mijn echtgenoot. Wat draal ik? Soms, totdat mijn broer Pygmalion mijn muren heeft verwoest of totdat de Geatulier Jarbas mij in gevangenschap meeneemt? Als ik ten minste een kind van je had gehad voor je vlucht, als een kleine Aeneas bij mij in huis zou spelen, die jou ondanks alles zou terugbrengen in herinnering door zijn gezichtsuitdrukking, dan zou ik niet helemaal bedrogen en verlaten schijnen.