Hoofdstuk 11, tekst B: Onweer (versie 1)

Plotseling dondert de hemel met groot gerommel.
Regens storten neer en gezwollen beken met water stromen van de bergen. De zwarte nacht bedekt het land.
De Tyriers en Trojanen zoeken hevig verschrikt overal over de akkers afgelegen huizen op.
Dido en de Trojaanse leider komen in dezelfde grot terecht...
Toen gaf Juno een teken: Vuren flitsten en vanaf de toppen van de bergen riepen de nimfen 'oehoe'.

Ongelukkige Dido, deze dag was de oorzaak van het kwaad en jouw dood. Jij bekommerde je niet meer om de goede naam, je verborg je liefde niet meer. Jij hebt je heimelijke liefde een huwelijk genoemd.

Meteen rende Fama, de afschuwelijke godin, door de grote steden van Afrika heen. Ze vulde de harten van mensen met verschillende praatjes en ze bezong wat er wel was gebeurd en ook wat er niet was gebeurt.