Metamophoses II, 787-796

Zij, terwijl zij met scheve blik de godin er tussenuit zag gaan
gaf een weinig gemompel en dat het Minerva zou lukken
betreurt zij en neemt haar staf, die (omgezet in passief) helemaal
omringd wordt door banden van doornen, en bedekt is met donkere wolken,
waarlangs zij ook maar voortgaat, zij vertrapt de bloeiende velden
en verschroeit het gras en rukt de toppen van de papavers af
en met haar ademen bevuilt zij de volken en steden en huizen,
en eindelijk aanschouwt zij de burcht van Pallas Athene
door talenten en rijkdom en feestelijke vrede bloeiend
en zij houdt nauwelijks haar tranen in bedwang, omdat zij niets ziet dat tranen verdient.