Hoofdstuk 10, tekst B

Anna antwoorde aan haar geliefde zus:
'O, lieve Dido, eeuwig rouwen past niet bij jou.
Je wilt toch niet een leven leiden, altijd alleen en zonder kinderen?
Waarom geef je niet toe aan je liefde?
Geen mannen brachten jou ooit op andere gedachten,
noch in Afrika, noch in de stad van de Tyriërs.
Iarbas wilde met je trouwen en andere koningen van Afrika ook.
Jij weigerde echter altijd. In Afrika omringen ons hun vijanden.
Misschien bereid onze broer oorlog voor, voor ons.
Zeker zijn met behulp van de goden de schepen van de Trojanen hier geland.
Onze stad zal sterk zijn door de verbintenis van twee volken.
De roem van Carthago zal zich verheffen tot sterren door de verenigde wapens.
Jij moet alleen maar de goden om vergiffenis vragen en verzin redenen voor vertraging.'
Met deze woorden zette zij de geest van Dido in vuur en vlam met liefde, ze gaf hoop aan de twijfelende geest en zij maakte een gevoel van schaamte los.