Hoofdstuk 11, tekst A: Het verdriet van Patroklos

Gedurende lange tijd overwonnen de Trojanen de Grieken in de oorlog en ze waren al dichtbij de schepen. Achilles bekommerde zich niet om het lot van de Grieken maar de makker van Achilles, Patroklos, vergoot veel tranen. Want hij bekommerde zich zeer om de Grieken. Achilles zei uit medelijden tegen Patroklos: 'Huil niet zo Patroklos, zoals een heel klein meisje! Maar zeg: wat is de reden van jouw tranen?'

Patroklos zei (want hij was bereid om oorlog te voeren) : 'De reden van mijn tranen is het verschikkelijke lot van de Grieken. Want veel van hen sterven en velen zijn gewond. Voor jou Achilles, is Peleus niet je vader en Thetis niet je moeder. Maar de grijsblauwe zee en de altijd harde rotsen baarden jou. Maar stuur mij en jouw leger naar de strijd. En geef mij jouw wapens. Zo menen de Trojanen misschien dat jij, Achilles, weer meedoet aan de oorlog. Ik hoop zo, hen bij de schepen te verdrijven. Er zal een adempauze voor de Grieken zijn.'

Zo sprak jij, Patroklos, heel dom! Want jij zal vragen om je eigen dood!