Hoofdstuk 18, tekst 2

1:Velaeda was een Bataafse vrouw. Ze was verbonden met een Romeinse veteraan door het
huwelijk. Zij woonden gelukkig in een luxueuze villa. Haar echtgenoot, zeer bezet door zaken, was vaak afwezig. Velaeda werd thuis alleen achtergelaten. Op een dag bezochten haar zussen Velaeda. Nadat ze met grote vreugde door haar waren ontvangen, keken zij met veel verwondering rond. Velaeda was blij om hen de badkamer te laten zien, waar ze gewend was zich dagelijks te wassen.

7: Ganna, een jongere zus qua leeftijd, prees de kostbare dingen. O Velaeda, zei ze, Het geluk begunstigt jou! In een villa vol met rijkdommen kan jij een veel menselijker leven leiden dan wij. Albruna echter, de oudste zus, kon nauwelijks geloven dat een aangenaam leven beter was en ze zei. O Velaeda, ben jij echt gelukkig? Wie kan hier ongelukkig zijn, antwoordde Velaeda. Eerder woonde ik in een armoedige hut, nu in een zeer mooie villa, en nooit word ik gekweld door de koude. Kortom niets ontbreekt aan mij.

14:Word jij goed behandeld door je echtgenoot? vroeg haar zus. Ik geloof dat het voor de
Romeinen niet de gewoonte is hun vrouwen als gelijken aan zichzelf te beschouwen.
Velaeda zei: Mijn echtgenoot verzorgt mij goed. Ik word door geen enkel zwaar werk
vastgehouden, want door mijn echtgenoot worden zulke taken allemaal op zich genomen. Hij
is inderdaad de heer des huizes. Ik moet aan hem gehoorzamen. Deze luxe hebben jou zacht
gemaakt, verzekerde Albruna. Wij, Bataafse vrouwen, moeten weliswaar altijd werken,
maar wij worden ook door onze Mannen vereerd en gehoord.

20: Niets wordt besloten voordat de vrouwen hun mening hebben gegeven. Vervolgens zei Velaeda: Hoewel jullie worden
verzorgd door jullie mannen, geef ik de voorkeur aan dit makkelijkere leven. Toen zweeg
Albruna lange tijd. Want zij vond het erg dat haar dierbare zus liever de luxe wilde dan de