Exercitium 57: Spreuken

door het beraadslagen gaat de gelegenheid vaak verloren.
Het gerucht groeit door te gaan (n.l. door zich te verspreiden).
zo vergaat de glorie van de wereld.

Eens bewoonde ik meren,
eens was ik mooi,
zolang ik een zwaan was.
Stakker, stakker!
Nu zwart
en flink verschroeid

de kok draait en draait nog eens,
nu dient de tafeldienaar me op,
het houtvuur brandt mij flink.

Liever zou ik in het water leven,
altijd in de blote lucht,
dan ondergedompeld worden in deze peper.

Ik was witter dan sneeuw,
mooier dan welke vogel ook,
nu ben ik zwarter dan een raaf.

Nu lig ik op een schotel
en kan niet vliegen,
ik zie knarsende tanden.